Godzina „W”
1 sierpnia 1944 roku, godzina „W” wyznaczona na 17:00, oznaczała początek Powstania Warszawskiego. Rozkaz wydany przez Antoniego Chruściela ps. „Monter” dotarł do dowódców obwodów między 7:00 a 9:00, a do zgrupowań od 9:00 do 13:30. W krótkim czasie zaangażowano ponad 6000 łączniczek i gońców do przekazania rozkazów mobilizacyjnych.
Pomimo rozprzestrzenienia rozkazów, wielu dowódców było zaskoczonych decyzją o rozpoczęciu walki. Brak broni i czasu na mobilizację komplikował przygotowania. Na godzinę „W” zmobilizowano około 50-60% sił w skali miasta, z najlepszym wynikiem w Śródmieściu (ponad 60%). Na peryferiach, takich jak Wola i Praga, stawiło się tylko około 40% żołnierzy. W rezultacie do walki stanęło od 1500 do 3500 uzbrojonych żołnierzy AK, co było znacznie mniej niż podczas mobilizacji 27 lipca.
Niektóre oddziały nie zdołały utrzymać przygotowań w tajemnicy do godziny 17:00. Pierwsze strzały padły już o 13:50 na Żoliborzu, gdzie doszło do potyczki z Niemcami. Starcia na Żoliborzu spowodowały zaalarmowanie niemieckich jednostek i wzmocnienie obrony w strategicznych punktach miasta.
Sztab Okręgu Warszawskiego AK przeniósł się o godzinie 17:00 do Hotelu Victoria. Komenda Główna ulokowała się w fabryce mebli Kamlera przy ul. Dzielnej 72. Generał Reiner Stahel ogłosił alarm dla garnizonu warszawskiego o 16:30. Niemcy nie zdołali zapobiec wybuchowi powstania.
Warszawskie Krzyże Powstańcze – Pierwszy sierpnia 1981
W dniu 1 sierpnia 1981 roku nadano pierwsze Warszawskie Krzyże Powstańcze. Otrzymało je 100 byłych powstańców warszawskich, m.in. gen. bryg. Jan Mazurkiewicz „Radosław” – dowódca zgrupowania Armii Krajowej, gen. bryg. Franciszek Kamiński – dowódca Batalionów Chłopskich, płk Maria Wittek – dowódca Wojskowej Służby Kobiet, Mieczysław Fogg, Lesław Bartelski.
Muzeum Powstania Warszawskiego
Pomysł utworzenia Muzeum Powstania Warszawskiego pojawił się już w 1956 roku. Przez wiele lat realizacja była niemożliwa z powodów politycznych. Dopiero w 1981 roku powołano Społeczny Komitet Budowy Muzeum, który rozpoczął zbiórkę pamiątek. Jednak stan wojenny sparaliżował te działania.
W 1983 roku gen. Mieczysław Dębicki powołał przy Muzeum Historycznym m.st. Warszawy (obecnie Muzeum Warszawy) oddział Muzeum Powstania Warszawskiego, którego głównym zadaniem było gromadzenie pamiątek powstańczych. Do 2003 roku zebrano kilkanaście tysięcy eksponatów.
W 2002 roku Lech Kaczyński, nowy prezydent Warszawy, zobowiązał się do realizacji projektu przed 60. rocznicą powstania warszawskiego. W 2003 roku, Jan Ołdakowski, Paweł Kowal, Lena Dąbkowska-Cichocka i Joanna Bojarska opracowali koncepcję Muzeum. Decyzje o jego budowie zapadły w lipcu tego samego roku, a siedzibą wybrano zabytkowy budynek dawnej Elektrowni Tramwajowej.
Projekt architektoniczny Wojciecha Obtułowicza oraz koncepcja plastyczna ekspozycji autorstwa Jarosława Kłaputa, Dariusza Kunowskiego i Mirosława Nizio zwyciężyły w konkursach. Prace rozpoczęły się w kwietniu 2004 i trwały 24 godziny na dobę. Dzięki wysiłkowi zaangażowanych osób, 31 lipca 2004 roku, Lech Kaczyński otworzył Muzeum Powstania Warszawskiego – dzień przed 60. rocznicą wybuchu powstania.
Aktywistka, mocno zaangażowana w strajki kobiet i pomoc Ukrainie. Na codzień studentka Logistyki w E-commerce
